Osteopathie is een geneeswijze die aan het einde van de negentiende eeuw door Dr. A.T. Still in de USA ontdekt werd. De principes van de osteopathie zijn gebaseerd op de logica van de toegepaste kennis van anatomie, fysiologie en pathologie.

​

1. Het lichaam functioneert als een eenheid

2. De structuur en de functie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden

3. Het lichaam beschikt over zelfregulerende mechanismen

4. Een relationele therapie voor het lichaam is gebaseerd op de kennis en de toepassing van deze 3 principes 

​

 De osteopatische aanpak van een probleem is dus holistisch (kijken naar het geheel) en causaal (wat is de onderliggende oorzaak van het probleem). Deze twee principes, holistisch en causaal, brengen ons vaak bij de wervelkolom, wegens zijn centrale rol als as van het lichaam, maar ook als huisvesting van het zenuwstelsel. 

​

Vele problemen zijn te behandelen met osteopathie. Denk aan rugproblemen, problemen aan de extremiteiten, ingewand problemen. De osteopaat werkt in op het pariëtale systeem (wervelkolom, spieren, botten, pezen, gewrichten, bindweefsel), het viscerale systeem (inwendige organen, bloedvaten, lymfestelsel) en het cranio-sacrale systeem (schedel, wervelkanaal, heiligbeen, zenuwstelsel, hersenvocht circulatie, fascia). 

​

De a-specifieke, onduidelijke/vage klachten zijn vaak te behandelen met osteopathie, evenals meer specifieke en duidelijker ziektebeelden.